Yoğun Bakım Ünitesinde Yatan Covıd-19 Hastalarında Nutrisyonel Desteğin Yaşam Süreçlerine Etkisi

Abstract

COVID-19 pandemisi, 21. yüzyılın ilk çeyreğine damgasını vuran ve tüm dünyayı etkisi altına alan bir salgın haline gelmiştir. Henüz spesifik bir tedavisi bulunmayan ve sağlık sistemine aşırı yük getiren COVID-19, klinik ve yoğun bakım ünitelerinde yatak kapasitelerinin dolmasına, mortalite oranlarında hızlı ve ivmeli yükselişe sebep olmuştur. Yapılan bu araştırmada, bu süreçte COVID-19 tanısıyla yoğun bakım ünitesi (YBÜ)'nde yatan hastalara uygulanan nütrisyonel desteğin, yaşam süreçleri üzerine etkilerini incelemek amaçlanmıştır. Bir vakıf üniversitesi hastanesinin YBÜ'nde yatan 130 hastaya ait verilerle retrospektif olarak gerçekleştirilen bu araştırmada; hastalık öyküsü, anamnez, antropometrik ölçümler, biyokimyasal parametreler ve nütrisyonel desteklerin yaşam süreçlerine etkileri sorgulanmıştır. Yaş ortancası 73 yıl (26-96 yıl) ve hastane yatış süresi ortancası 8 gün (1-64 gün) olan hastaların; %47,7'si kadın, %52,3'ü erkektir. Hastaların %91,5'inde bir veya daha fazla komorbidite, %33,1'inde ise diürezin yetersiz olduğu belirlenmiştir. Hastaların %10,8'i haliyle taburcu edilmiş, %64,6'sı (45 erkek, 39 kadın) ise hayatını kaybetmiştir. Hastaların %59,2'sine intravenöz C vitamini desteği verilmiş, sağ kalım üzerinde olumlu etkisi olmadığı (p>0,05); özellikle erkeklerde olumsuz etkiye sebep olduğu bulunmuştur (p=0,034). Ayrıca, beden kütle indeksinin sağ kalım için risk oluşturmadığı görülmüştür (p>0,05). Hastaların %21,5'ine oral, %54,6'sına enteral-parenteral nütrisyon tedavisi uygulanmış; nütrisyon tedavisinin sağ kalım üzerinde önemli etkisinin olduğu saptanmıştır (p<0,001). Benzer şekilde, serum CRP (p=0,031), total protein ve albümin düzeyinin sağ kalım için önemli belirleyiciler olabileceği bulunmuştur. Morbidite ve mortalite insidansı yüksek olan COVID-19'da; erken ve sürekli nütrisyon taraması, optimal nütrisyon tedavisini kapsayan yoğun bakım desteği ve hastalık şiddetiyle ilişkili demografik, klinik ve laboratuvar bulguların anlaşılması için daha kapsamlı çalışmalar yapılması, geliştirilecek tedavi modelleri için ışık tutacaktır.

The COVID-19 pandemic has became an epidemic that started abruptly in the first quarter of the 21st century and affected the whole world. COVID-19, which does not have a specific treatment yet and puts an excessive burden on the health system, has caused the filling of bed capacities in clinical and intensive care units and a rapid and accelerated increase in mortality rates. In this study, it is aimed to examine the effects of nutritional support applied to patients hospitalized in the intensive care unit (ICU) with the diagnosis of COVID-19 on their life processes. In this retrospective study conducted with the data of 130 patients hospitalized in the ICU of a foundation university hospital; the effects of medical history, anamnesis, anthropometric measurements, biochemical parameters and nutritional supports on life processes were questioned. Patients with a median age of 73 (26-96) years and a median hospital stay of 8 (1-64) days; 47.7% are women and 52.3% are men. It is determined that 91.5% of the patients had one or more co-morbidity, and the 33.1% had insufficient diuresis. 10.8% of the patients were discharged and 64.6% of them (45 men, 39 women) have lost their lives. Intravenous vitamin C supplement was provided for 59.2% of the patients, it is shown that it had no positive effect on survival rates (p>0.05), it has been observed to cause negative effects especially in men (p=0.034). In addition, the body mass index was observed to pose no risk for survival (p>0.05). 21.5% of the patients were able to be fed orally and 54.6% of them received enteral-parenteral nutritional therapy, finally, it has been found that nutritional therapy has a significant effect on survival (p<0.001). Similarly, serum CRP (p=0.031), total protein and albumin are found to be important markers for survival rates. About COVID-19, which has a high incidence of morbidity and mortality; conducting more comprehensive studies to understand demographic, clinical and laboratory findings associated with early and continuous nutritional screening, intensive care support including optimal nutritional therapy and disease severity will shed light on the treatment models to be developed.