Usefulness of the neutrophil-to-lymphocyte ratio to prediction of complications in type 2 diabetes mellitus

Abstract

Objective: Increasing evidences show that the concept of type 2 diabetes mellitus (T2DM) as an inflammatory disease has emerged. The aim of the present study was to investigate the role of neutrophil-tolymphocyte ratio (NLR) in T2DM patients comparing with the other well-known inflammatory markers as C-reactive protein (CRP), erythrocyte sedimentation rate (ESR) and fibrinogen. It also investigates usefulness of the NLR to prediction of complications in T2DM. Method: This study consisted of six patients groups in İstanbul Medicine Hospital between April-October, 2017: It enrolled the laboratory results of 195 subjects of which diabetic group (DM) (n=35), coronary artery disease (CAD) group (n=35), CAD+DM group (n=35), DM+nephropathy (n=30), DM+neuropathy (n=30), DM+retinopathy (n=30), and 40 healthy controls. Results: The mean NLR values were significantly higher in all patients than controls. CAD+DM group has the highest NLR values (4.173.85) among the groups. There was no significant difference between the DM+nephropathy, DM+neuropathy, and DM+retinopathy. The mean NLR values were significantly higher in CAD+ DM group than DM+nephropathy, DM+neuropathy, and DM+retinopathy (for each comparison p<0.01). There was no statistically significant difference in the mean NLR values between CAD group and CAD+DM group. Conclusions: Results of study demonstrate a possible association of subclinical inflammation with the development of complications in T2DM. NLR is independently associated with other well-known inflammatory markers as CRP, ESR and fibrinogen, inflammation in development of complications in T2DM. NLR values in prediction of complications in T2DM are a useful parameter. During complications of T2DM, NLR may be useful used as an easily measurable, noninvasive, available and cost-effective parameter in clinical practice.

Amaç: İnflamatuar bir hastalık olarak tip 2 diabetes mellitus (T2DM) kavramı son zamanlarda ortaya çıkmış ve mevcut kanıtlar ile doğrulanmış gibi görünmektedir. Çalışmanın amacı, T2DM hastalarında nötrofillenfosit oranının (NLR) rolünü, C-reaktif protein (CRP), eritrosit sedimantasyon hızı (ESR) ve fibrinojen gibi iyi bilinen diğer inflamatuar belirteçlerle karşılaştırmayı araştırmaktır. Ayrıca T2DM'deki komplikasyonların belirlenmesinde NLR’nin klinik kullanımındaki yararlılığı da araştırıldı. Yöntem: Çalışma, Nisan-Ekim 2017 tarihleri arasında mevcut hastaların oluşturduğu altı gruptan oluşuyordu; Komplikasyonsuz diyabetik grup (DM) (n=35), koroner arter hastalığı (KAH) grup (n=35), KAH+DM grup (n=35), DM+nefropati grup (n=30), DM+nöropati grup (n=30), DM+retinopati grup (n=30) ve sağlıklı kontrol grup (n=40). Bulgular: Ortalama NLR değerleri tüm hastalarda kontrollere göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. KAH+DM grubu, gruplar arasında en yüksek NLR değerlerine (4.173.85) sahiptir. DM+nefropati, DM+nöropati ve DM+retinopati grupları arasında anlamlı fark yoktur. KAH+DM grubunda ortalama NLR değerleri DM+nefropati, DM+nöropati ve DM+retinopati grubundan anlamlı olarak daha yüksek bulundu (her bir karşılaştırma için p<0.01). KAH grubu ile KAH+DM grupları arasındaki ortalama NLR değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Çalışmanın sonuçları, subklinik inflamasyonun T2DM'de komplikasyon gelişimi ile olası bir ilişkisini göstermektedir. NLR, T2DM'de komplikasyonların gelişimindeki inflamasyon, CRP ve fibrinojen gibi iyi bilinen diğer inflamatuar belirteçler ile bağımsız olarak ilişkilidir. T2DM'de komplikasyonların öngörülmesinde NLR düzeyleri yararlı bir parametredir. T2DM'nin komplikasyonları sırasında NLR klinik pratikte kolay ölçülebilir, noninvazif, uygun ve düşük maliyetli bir parametre olarak kullanımı yararlı olabilir.